Hertzsprung-Russell Diagram

Het Hertzsprung-Russell Diagram

Het Hertzsprung-Russell Diagram (vaak kortweg HRD genoemd) is onafhankelijk van elkaar ontworpen door de Deense sterren kundige Ejnar Hertzsprung (1873-1967) en zijn Amerikaanse collega Henry N. Russell (1877-1957). Het HRD ontstaat wanneer men van een groot aantal sterren de lichtkracht (dus de absolute magnitude) uitzet tegen hun oppervlakte-temperatuur of het spectraaltype. De meeste sterren komen in dit diagram voor in een langgerekte strook die we de hoofdreeks noemen.

Sterren op de hoofdreeks noemen we hoofdreekssterren. De sterren die even beneden de hoofdreeks voorkomen worden subdwergen genoemd. Boven de hoofdreeks vinden we de ge bieden van de reuzen en superreuzen. Tenslotte vinden we links de witte dwergen met een lichtkracht van 1/1000 tot 1/10.000ste van die van de zon.

In het HRD van jonge sterrenhopen in ons Melkwegstelsel
liggen de sterren vrij scherp langs één enkele lijn. Hieruit kan men afleiden dat de leden van een sterrenhoop slechts in massa van elkaar verschillen. Hun leeftijden en aanvankelijke chemische samenstelling moeten nagenoeg gelijk zijn. De ster ren boven in het diagram buigen naar rechts van de hoofd reeks af, doordat sterren met de grootste massa het snelst evolueren.